1e dag in Brazil

Daar ging ik dan de lucht in. Voor 12 uur in een vliegtuig.. Het is tot nu toe de langste vlucht die ik gemaakt heb.
Toch viel het mee, voor mij zat een vrouw die voor familie terug vloog naar Brazil. Het was niet moeilijk om contact met haar te maken, zij was zo een type die iedereen aansprak. Ze kwam enthousiast en lief op mij over en vond het leuk om te horen dat ik ook in Sao Paulo verbleef. Zij heeft me door de paspoort controle heen geholpen bij aankomst en later toegevoegd op Facebook. Dat is wat alle Brazilianen hier doen na dat ze je een keer hebben gesproken.

Aangekomen in Holambra (2 uur rijden vanaf het vliegveld) ben ik meteen gaan slapen. Het was hier half 11 's avonds, maar voor mij al half 2 's nachts. (tijdverschil is 3 uur)

De eerste dag.

Slecht geslapen door de warmte (26 graden snachts) en een soort van kleine jetlag, maakt mij wakker ommm kwart voor 7 lokale tijd. Even gaat er door mij heen; wat doe ik hier. Het voelt als vakantie maar mijn vrienden / familie zijn niet bij me. Ik ben alleen..
Als ik dit soort gedachtes krijg dan probeer ik mezelf te pushen van: Robin, dat is niet waar. Het is je eerste dag. Positief blijven.
En het ging goed!
Ik heb vandaag een paar interessante mensen ontmoet.
Er kwam rond 10 uur een NL-se vrouw op bezoek, ze was al wat ouder en vertelde mij dat zij hier al een aantal jaar Holambra promoot. Grootse plannen dus, want had al lang gehoord dat ik mijn diploma voor jeugdzorg heb. Zij wil hier graag de geschiedenis van Holambra aantrekkelijk maken voor de jeugd. Of ik haar wil helpen..
Lijkt me leuk! heb ik gezegd, dus ik hoor nog van haar..

In de avond ben ik op bezoek geweest bij Paco. Paco is ook Nederlands maar woont vanaf zijn 25e al in Holambra. Hij heeft hier een stroopwafel tentje opgezet ''Oma Beppie'' waar ik mag werken. Hij heeft een vrouw en 2 kinderen die ook Nederlands spreken en zij vonden het ook leuk als ik een paar dagen in de week op kan passen. ''een beetje opvoeden en de nl-se taal beter aanleren''.
Kortom genoeg te doen.